Een zoen, de zon
Die mooie maan
Dat wat nu is
zal ook weer gaan

Vergeet niet dat
de sterren stralen
Speciaal voor jou

Al heb je pijn
in al je botten
Wil je niet zijn

Onthou dan dat de Moeder Aarde
zich ook ontfermt
over het kleinste wezen

Put troost
vanuit de diepste kerker
waar niemand je ooit vinden kan, de sleutel weg

Als alles over is,
geen mens je nog ziet staan,
het lijkt bijna gedaan.

Hou dan nog éven vol
Wees taai
Buig mee zonder te barsten

Want achter die enorme berg
daar is een kleurenpracht
’t Is onvoorstelbaar, écht:
De allergrootste kracht.