Een zoen, de zon
Die mooie maan
Dat wat nu is
zal ook weer gaan
Vergeet niet dat
de sterren stralen
Speciaal voor jou
Al heb je pijn
in al je botten
Wil je niet zijn
Onthou dan dat de Moeder Aarde
zich ook ontfermt
over het kleinste wezen
Put troost
vanuit de diepste kerker
waar niemand je ooit vinden kan, de sleutel weg
Als alles over is,
geen mens je nog ziet staan,
het lijkt bijna gedaan.
Hou dan nog éven vol
Wees taai
Buig mee zonder te barsten
Want achter die enorme berg
daar is een kleurenpracht
‘t Is onvoorstelbaar, écht:
De allergrootste kracht.