Welk seizoen is het in jouw hoofd?
Ben je winter, zomer, lente, herfst?
Is er iemand die je mist?
Heb je een dierbare die sterft?
Kan de strohalm van jouw liefde
De storm van haat weerstaan?
Is het laat, te laat
Of hebben we nog tijd te gaan?
Komt er nog een nieuwe bloei,
Een nieuwe liefde,
Een nieuwe lente?
Zal de lucht weer klaren
En ben jij
Voor mij
De echte?
Ik was alleen in de nacht
Ik deed het toch
Ik stond als aan de grond genageld
Mijn haren statisch overeind
Mijn vader stelde me gerust
Maar overtuigend was het niet
En toen zag ik ze lopen
Hordes mensen
Maar zij, ook
Waren lijkbleek en marcheerden zonder gezicht
Toen kwam de klap
Maar ik bleef staan
Op een eiland
Als het laatste niet gesloopte huis.
En daar was jij.
Mijn eerste grootste liefde
We lagen samen naast elkaar
En het eerste grassprietje
Ontluikte in verschroeide aarde
De zon kwam op.
Heb je ooit van mij gehoord?
Werd ik in de kiem gesmoord?
Is de aarde zonder mij
Beter af? Ik of jij?
Molen hakt
Gaten in de lucht, die
Vrachtwagen doorklieft
Ik zucht, en adem
Neem lucht
Voor poëzie.
Oh Robert Morris
Wat was toch
Uw inspiratie
Voor dit grootse bouwwerk?
En had u niet gewild
Dat wij hier zouden dichten?
Laten we samen
Er vanuit gaan
Dat de zon morgen zal schijnen
Door de V – In volle glorie
Pizza’s in onze buiken
En bovenal
Saamhorigheid
In onze guilty pleasures
Even weg van alles zijn.
Hoe weerloos is dit festival
En waardevol
Kernachtiger kun je het niet vatten
Als God het wil
Deo Volente
Staan we hier volgend jaar weer
Ik was hier in een droom
Echo’s van gedichten,
van gedachten, van mijn medemensen, zoemen rond.
Grasduinen in poëzie en verhalen.
Wat als ik in staat ben om een stukje van mijn ziel hier op papier te zetten?
Waarom lopen wij hier rond?
Wat is toch dat grote plan?
Zoveel pijn. Wij spelen.
Ik ken jullie niet.
Herinner je je dan van mij
wat ik vandaag laat horen?
Eénmaal opgeschreven is het los.
Wie weet word iemand wel geïnspireerd.
Is dit mooi? Of is het altíjd goed genoeg?
Geld, geld, rennen en voorbij is het alweer.
Hoeveel jaren verspild?
Ga er maar eens vanuit dat je alles kwijt bent.
En dan? Wat blijft er over?
Een kind rent door een sloppenwijk.
Ze heeft niets. Maar ze heeft alles.
Haar lach breekt ijs. Ze maakt een perfecte salto.
De zon komt op. De hemel.
Het roze blauwe licht.
Een eindeloze pastelkleur van licht en lucht.
De zon zál door de ‘V’ heen schijnen.
Van staal, victorie, vrede.
Al die gevoelens
Door ieder weer anders onder woorden gebracht.
In mijn hart ben ik een musicus
en ik bespeel de snaren van je ziel.
Laat je mij niet vallen?
Ga d’r voor. Give it all you’ve got.
Dood of de gladiolen!
Laat iets achter op deze aardkloot.
Dit is mijn escape. Mijn genieten.
Wat een verhaal.
Is het al bijna tijd?
Aan alles komt een eind.
I don’t know what life will bring,
but I’ll go in with a swing.
Never let the bad guys win.
If I go I’ll … go out with a grin.
AND THE LIGHT OF TRUTH SHONE DOWN ON THE PEOPLE
LIKE MUSIC WITH A CLARITY AND PURITY NEVER HEARD BEFORE
Wat is een dag zonder een nacht?
Je miste iets. Je kon er nu niet bij.
Het malle leven dat we leiden.
De wijsheid van één man.
Nu kunnen we niet langer discussiëren.
Herinnering aan jou, verspreid langs horizon.
Tranen van God. Ze wijzen de weg.
Verander je hart. Kijk om je heen!
Ik vergeef je dit prachtige vaarwel.
Het ga je goed.
Mijn ogen gingen open en ik zag
bomen bladeren door het dakraam
Dit keer werd ik wakker
zonder die prachtige muziek van ons.
Ik keek opzij en zag je ogen
gevuld met tranen
Je moest het doen zei je
Je vond het helemaal niet leuk.
Ik voelde me oneindig minder mooi.
Ik werd nu boos, dat moest
Ik wilde ons niet kwijt
Wat moest ik zonder ons?
Naar huis in de trein was het weer koud zoals voorheen
Was ik weer overgeleverd aan vreemden.
Beter misschien dan mij
Maar jij, oh jij bleef hangen in mijn gedachten.
“Er komt wel weer een ander” zeiden ze,
maar zo makkelijk ging dat niet.
Je kaartjes, brieven, schrijfsels
Ik keek ze nog eens door, nu in een ander licht
Was jij te mooi voor mij? Was ik mezelf of niet?
De begrafenis van ons. Het is voorbij.
Verbrand, begraven in de tijd.
Ik dank je wel, en heb geen spijt.