Er is geen tijd meer
Het leven flakkert zachter dan voorheen
En in mijn hoofd klinkt engelengezang

Op aarde kan ik jou niet langer helpen
Wat hebben we een mooie tijd gehad
Zonsondergangen, watervallen
Maar nu is dat voorbij

Aan alles komt een eind
Mijn ziel gaat straks op weg naar nieuwe gronden
En ik verlaat mijn huls

Of blijf ik nog jouw drankjes maken
Proberen je te overtuigen
Dat het goede altijd wint

Als jij straks in de trein stapt
Hoor je dan mijn woorden nog
Heb ik dan een spoor getrokken
Van hier naar ‘t eeuwig licht?

We kwamen uit het licht op aarde
We kregen koeien, honden, paarden
En oceanen, bloemenzeeën
Fruitbomen, bossen, vossen, reeën

Een vrouw om mee te liggen, praten
Dan door de dood weer moet verlaten
Geboorte van ons eerste kind
Zijn handje dat je vinger vindt

Ik zit alleen nog met een ding:
Mijn God, waar is de handleiding?
Moet ik hem zoeken in de boeken
Of bij profeten, maar welke, weet je?

Staat-ie geschreven in de sterren
Of in het ruisen van de bomen
Moet ik hem lezen in een verre
Zonsondergang die nog moet komen?

Of is het simpel en dichtbij
Als jij zo vrolijk wordt van mij
De kinderen die vrolijk spelen
Het buurtfeest waar we taartjes delen?

Als je mij nu vraagt:

‘Ben je wel tevreden?’

Stel je me dan gerust

Zeg je: ‘Wacht nou even’

Geef je me weer licht

Geef je me weer leven

Geef je me weer lucht

Geef je me weer vrede?

Welk seizoen is het in jouw hoofd?
Ben je winter, zomer, lente, herfst?
Is er iemand die je mist?
Heb je een dierbare die sterft?

Kan de strohalm van jouw liefde
De storm van haat weerstaan?
Is het laat, te laat
Of hebben we nog tijd te gaan?

Komt er nog een nieuwe bloei,
Een nieuwe liefde,
Een nieuwe lente?

Zal de lucht weer klaren
En ben jij
Voor mij
De echte?