Zoals de zon die ondergaat achter glooiende heuvels
Of een azuurblauw meer, peilloos diep.
Een ranke den
die zich uitstrekt in de lucht.

Zoals een zwarte merrie, glanzend
gehuld in nevel in de ochtend
Haar hoeven klappend op de grond,
galloperend door het bos, dansend.

Zoals toen ons kind werd geboren
Een nieuwe dag speciaal voor ons.
Hoe ongekend vrolijk de vogels floten
Hoe fabelachtig mooi, dat ochtendgloren

Zoals ik met de auto op die ander klapte
verwonderd kijkend naar verwrongen motorkap
en het gebroken plastic van de bumper
Waarna we ongedeerd weer uitstapten.

Zoals je naar me kijkt
met die onverwoestbare liefde in je ogen
en het rotsvaste vertrouwen
dat het goed komt op het eind.

Zo zou het moment kunnen zijn
Dat ik terugkijk op mijn leven
waarin alles me lief is.
En ik denk: dat was mooi.

Tot op vandaag
stelde ik het uit
Verzon steeds iets anders
Want ik had de moed niet

Geen écht vertrouwen
Niet zeker of het goed zou gaan
Deed ik alles behalve het allerbelangrijkste
En nooit was het goed genoeg

Maar nu
Sta ik voor de keus
Het is erop of eronder
Vandaag moet het gebeuren

En dit keer is het anders
Want in mijn droom zag ik een gloed aan de horizon
Fabelachtig mooi
Niets is wat het eerst lijkt

En ik weet nu
Dat ik het kan
Het is voor mij niet eens zo moeilijk
Veel simpeler dan ik dacht

Dus ga ik nu doen
waarvoor ik hier ben
Iets kleins, iets groots
Ik laat je niet in de kou staan