Sunsation 2023

Ik was hier in een droom
Echo’s van gedichten,
van gedachten, van mijn medemensen, zoemen rond.
Grasduinen in poëzie en verhalen.

Wat als ik in staat ben om een stukje van mijn ziel hier op papier te zetten?
Waarom lopen wij hier rond?
Wat is toch dat grote plan?

Zoveel pijn. Wij spelen.
Ik ken jullie niet.
Herinner je je dan van mij
wat ik vandaag laat horen?

Eénmaal opgeschreven is het los.
Wie weet word iemand wel geïnspireerd.
Is dit mooi? Of is het altíjd goed genoeg?

Geld, geld, rennen en voorbij is het alweer.
Hoeveel jaren verspild?

Ga er maar eens vanuit dat je alles kwijt bent.
En dan? Wat blijft er over?

Een kind rent door een sloppenwijk.
Ze heeft niets. Maar ze heeft alles.
Haar lach breekt ijs. Ze maakt een perfecte salto.

De zon komt op. De hemel.
Het roze blauwe licht.
Een eindeloze pastelkleur van licht en lucht.

De zon zál door de ‘V’ heen schijnen.
Van staal, victorie, vrede.
Al die gevoelens
Door ieder weer anders onder woorden gebracht.

In mijn hart ben ik een musicus
en ik bespeel de snaren van je ziel.

Laat je mij niet vallen?

Ga d’r voor. Give it all you’ve got.
Dood of de gladiolen!
Laat iets achter op deze aardkloot.

Dit is mijn escape. Mijn genieten.
Wat een verhaal.
Is het al bijna tijd?
Aan alles komt een eind.

Bijna

Wat is een dag zonder een nacht?
Je miste iets. Je kon er nu niet bij.
Het malle leven dat we leiden.
De wijsheid van één man. Een mooie dag.
Nu kunnen we niet langer discussiëren.
Herinnering aan jou, verspreid langs horizon.
Tranen van God. Ze wijzen de weg.
Verander je hart. Kijk om je heen!
De zon straalt.
En vergeef ons dit prachtige vaarwel.
Het ga je goed.

Voorbij

Mijn ogen gingen open en ik zagautumn_leaves
bomen bladeren door het dakraam
Dit keer werd ik wakker
zonder die prachtige muziek van ons.

Ik keek opzij en zag je ogen
gevuld met tranen
Je moest het doen zei je
Je vond het helemaal niet leuk.

Ik voelde me oneindig minder mooi.
Ik werd nu boos, dat moest
Ik wilde ons niet kwijt
Wat moest ik zonder ons?

Naar huis in de trein was het weer koud zoals voorheen
Was ik weer overgeleverd aan vreemden.
Beter misschien dan mij
Maar jij, oh jij bleef hangen in mijn gedachten.

“Er komt wel weer een ander” zeiden ze,
maar zo makkelijk ging dat niet.
Je kaartjes, brieven, schrijfsels
Ik keek ze nog eens door, nu in een ander licht

Was jij te mooi voor mij? Was ik mezelf of niet?
De begrafenis van ons. Het is voorbij.
Verbrand, begraven in de tijd.
Ik dank je wel, en heb geen spijt.