Categoriearchief: Gedichten

Sunsation 2023

Ik was hier in een droom
Echo’s van gedichten,
van gedachten, van mijn medemensen, zoemen rond.
Grasduinen in poëzie en verhalen.

Wat als ik in staat ben om een stukje van mijn ziel hier op papier te zetten?
Waarom lopen wij hier rond?
Wat is toch dat grote plan?

Zoveel pijn. Wij spelen.
Ik ken jullie niet.
Herinner je je dan van mij
wat ik vandaag laat horen?

Eénmaal opgeschreven is het los.
Wie weet word iemand wel geïnspireerd.
Is dit mooi? Of is het altíjd goed genoeg?

Geld, geld, rennen en voorbij is het alweer.
Hoeveel jaren verspild?

Ga er maar eens vanuit dat je alles kwijt bent.
En dan? Wat blijft er over?

Een kind rent door een sloppenwijk.
Ze heeft niets. Maar ze heeft alles.
Haar lach breekt ijs. Ze maakt een perfecte salto.

De zon komt op. De hemel.
Het roze blauwe licht.
Een eindeloze pastelkleur van licht en lucht.

De zon zál door de ‘V’ heen schijnen.
Van staal, victorie, vrede.
Al die gevoelens
Door ieder weer anders onder woorden gebracht.

In mijn hart ben ik een musicus
en ik bespeel de snaren van je ziel.

Laat je mij niet vallen?

Ga d’r voor. Give it all you’ve got.
Dood of de gladiolen!
Laat iets achter op deze aardkloot.

Dit is mijn escape. Mijn genieten.
Wat een verhaal.
Is het al bijna tijd?
Aan alles komt een eind.

Bijna

Wat is een dag zonder een nacht?
Je miste iets. Je kon er nu niet bij.
Het malle leven dat we leiden.
De wijsheid van één man. Een mooie dag.
Nu kunnen we niet langer discussiëren.
Herinnering aan jou, verspreid langs horizon.
Tranen van God. Ze wijzen de weg.
Verander je hart. Kijk om je heen!
De zon straalt.
En vergeef ons dit prachtige vaarwel.
Het ga je goed.

Voorbij

Mijn ogen gingen open en ik zagautumn_leaves
bomen bladeren door het dakraam
Dit keer werd ik wakker
zonder die prachtige muziek van ons.

Ik keek opzij en zag je ogen
gevuld met tranen
Je moest het doen zei je
Je vond het helemaal niet leuk.

Ik voelde me oneindig minder mooi.
Ik werd nu boos, dat moest
Ik wilde ons niet kwijt
Wat moest ik zonder ons?

Naar huis in de trein was het weer koud zoals voorheen
Was ik weer overgeleverd aan vreemden.
Beter misschien dan mij
Maar jij, oh jij bleef hangen in mijn gedachten.

“Er komt wel weer een ander” zeiden ze,
maar zo makkelijk ging dat niet.
Je kaartjes, brieven, schrijfsels
Ik keek ze nog eens door, nu in een ander licht

Was jij te mooi voor mij? Was ik mezelf of niet?
De begrafenis van ons. Het is voorbij.
Verbrand, begraven in de tijd.
Ik dank je wel, en heb geen spijt.

Rauw

Het was al die tijd al in mijn gedachtenrain_rip_clothes
Een traan kriebelt op mijn wang
Zo bereikbaar nu

Zat ik steeds op het verkeerde pad?
Ik heb er niets van begrepen
Ook jij staat nu naast me

Ik schreeuw het uit van geluk
Scheur mijn kleren aan flarden
De regen stroomt in stralen op me neer

Was alles tot hier voor niets? Nee.
Een rauwe horizon, een leeg gevoel
Heb ik de moed om opnieuw te beginnen?

Geen spijt

Ik woufuckyeah
dat ik spijt had
Dat ik iets gedaan had
wat niet door de beugel kon

Ik wou dat ik uit mijn dak gegaan was
Knalbezopen en knettergek
Door het lint
Alle remmen los

In plaats daarvan
ging ik weer beheerst naar huis
Niets aan het handje
Business as usual

Maar van binnen nog steeds
dat knagende gevoel
Dat mannetje dat in zijn glazen kooi
op de wanden beukt

Hier en nu

Hier en nunu
zijn we samen
bij elkaar

Twee kloppende harten
en de wereld
die versimpelt zich tot ons

En alles is compleet
De zon breekt door
Zuiverder dan ooit

Ik lijk te dromen en tegelijk
is alles werkelijkheid
Vier seizoenen razen door m’n lijf

Heb jij dat ook?
‘t Gevoel alsof
het hier opnieuw begint?